“Dialogo Espressivo” is een samenspel tussen Giovanni Falzone (1974) op trompet en Glauco Venier (1962) op piano. Op 20 augustus 2019 ter gelegenheid van de 80ste verjaardag van Enrico Rava, begon ik verschillende nieuwe composities te schrijven, te beginnen met het stuk dat aan hem is gewijd “il Poeta del Silenzio”. Dit alles met het idee om de nummers op te nemen met een pianist, Ik hou erg van Glauco Venier. Gelijk vanaf het begin voelde ik de drang om muziek te componeren die een afgebakende tijd vastlegde van mijn menselijke en artistieke reis met de melodie, het geluid en het belang van het duo in het centrum. Onder de 11 composities, allen geschreven tussen augustus en november 2019 zitten twee eer betonen aan Kenny Wheeler en Tomasz Stanko. Samen met Glauco is het resultaat een spontaan en natuurlijke “Expressive Dialogue” en dat is precies hoe ik dit nieuwe werk moest noemen. Aldus Giovanni Falzone in de hoestekst.

Zowel Falzone als Venier zijn gelouterde muzikanten met een flink oeuvre op hun naam. Falzone kwam ik al eerder tegen toen ik de cd Zorro van het Francesco Bearzatti Tinissima recenseerde, hij was lid van die groep. De groep van excellente jazzmuzikanten in de Italiaanse jazzscene lijkt schier onuitputtelijk en velen daarvan zijn te horen op het Parco Della Musica label, maar dat heb ik een vorige keer al genoeg bewierookt. De combinatie trompet en piano is op zich al apart en dat 11 nummers lang, zorgt dat wel voor voldoende afwisseling ? Het antwoord voor de aspirant luisteraar luidt positief, er is wel degelijk sprake van voldoende afwisseling qua tempi en klankkleur.

Met “Il viaggio di Piero” (Piero’s reis) begint de muzikale reis van Falzone en Venier, serene trompetklanken en heldere piano strofen zorgen voor een feeërieke sfeer. De gedragen sfeer is verdwenen in “Layla” dat zich ontspint rond een huppelende melodie, vrolijkheid troef. “Il poeta del silenzio” de titel spreekt voor zich, is een fraai eerbetoon aan de inmiddels 80 jarige nestor van de Italiaanse jazz die overigens nog steeds actief is zoals hij onlangs bewees met Editione Speciale op ECM, nog niet lang geleden gerecenseerd in Rootstime. “Kenny” is natuurlijk een eerbetoon aan Kenny Wheeler (1930-2014) een Canadese trompettist / flugelhornspeler die vanaf 1950 opereerde vanuit Groot Brittanië, een van de iconen van het moderne trompetgeluid.

En inderdaad probeert Falzone hier een beetje in de huid te kruipen van Wheeler met zijn volle geluid en snelle schakeringen, een snel nummer, min of meer in de neo bop stijl waarin Kenny toch vooral excelleerde, ook het pianospel van Venier gaat hierin mee met veel notenclusters. Een compleet contrast is het verstilde “Come stella in terra”, dat kan ook niet anders met de titel “Als een ster op aarde”, fraaie hoge uithalen op de trompet begeleidt door sporadische piano akkoorden, een absoluut hoogtepunt op dit album.

Jan van Leersum.